شهید علی سلمان نژاد

زندگی نامه سردار رشید اسلام ، معلم بسیجی شهید علی سلمان نژاد

ترسیم زندگی رادمردی همچون شهید علی سلمان نژاد ، که تربیت یافته ای از تبار عاشقان الله 

و فرزندی از قبیله هوشیاران تاریخ واسوه مقاومت و فعالیت باشد ، سخت است . خلوص و عشق

این شهید بزرکوار و اوج ایمان او و سترگی شجاعت او را نمی توان حماسه بزرگ شهادت او را

 به تصویر کشید،زیرا که از آن پاک باخته جان داده است که بشود در مورد اوقلم فرسایی کرد .

اما از باب یادآوری خاطره ها وبه عنوان یادگاری ماندگار برای نسل آینده شاز ، شمه ای از زندگانی پر افتخارش بیان می شود

شهید بزرگوار به  سال 1341در تبریز در خانواده ای مذهبی دیده بر جهان گشود .

 تحصیلات ابتدایی را در دبستان حکمت سابق (شهید کاظم بهزادی) و دوره راهنمایی را در مدرسه فرهنگ و دوره متوسط را در هنرستان وحدت بانمرات ممتاز بپایان رسانید . از آنجا که به شغل مقدس معلمی علاقه زیادی داشت ،در سال 1361 در مرکز تربیت معلم شهید باهنر تهران مشغول تحصیل شد.

دوران نوجوانی علی مصادف با اعتراض امت مسلمان ایران به حکومت ستم شاهی طاغوتیان بود ، علی همدوش با سایر امت مسلمان دلیرانه و هوشیارانه در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت می کرد و همه توان و نیرویش را به کار می گرفت ، در پخش اعلامیه ها و نوارها و فرامین امام کوششی شایان و شایسته داشت . بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که دشمنان اسلام و انقلاب شروع به توطئه چینی کردند، علی زکاوتمندانه برای حفظ نظام جمهوری اسلامی در مقابل توطئه ها ایستادگی می کرد، وی تحرکی در وجود جوانش بود که هر ساکتی را به حرکت وامی داشت ، زمانی با پخش اعلامیه هایی که افشا گر دشمنان بود و زمانی هم با تشکیل کلاس قرآن و آموزش نظامی و اداره تبلیغات مسجد ، اسلام و انقلاب را یاری می نمود . وقتی جامه مقدس معلمی را بر تن کرد جهت خدمت وارد سنگر تعلیم و تربت در دبیرستان و راهنمایی تحصیلی شهید رضایی (کوی ولیعصر تبریز) شد .

معلم شهید ، معلمی فعال و سخت کوش بود که استقامت ،شکیبایی، اعتماد به نفس و امر به معروف ونهی از منکر ، از خصوصیات آشکار اخلاقی او بود. برای تعلیم و تربیت دانش آموزان که امید امام و نقلاب و آینده سازان جامعه اسلامی هستند ، شبانه روز تلاش میکرد . وی هیچ وقت به معلمی با دیده شغل نگاه نمی کرد، بلکه آن را بعنوان وظیفه و تکلیف الهی می انگاشت ، و با تمامی وجودش و با علاقه و شوق سر شار ادای تکلیف می نمود.به دانش آموزان علاقه ای شدید داشت و این علاقه و اخلاق نیکو و محبت و صمیمت وی موجب بود که دانش آموزان او را مثل برادر مهربان خود بدانند، اگر یک روز به مدرسه نمی آمد آنروز همه در سراغش بودند و روز بعدش موقع حضور ، همه به استقبالش می شتافتند، گویی گمشده خود را پیدا کرده اند، دیدار با شاگردانش

عالمی داشت . دانش آموزان در شهادت استاد و یار از دست رفته شان خون می گریستند که تا امروز در فراقش نام او را یاد و مقام والایش را تجلیل می نمایند. برای تربیت و رشد و شکوفایی استعدادها جا و مکانی را مخصوص نکرده بود، علاوه بر فوق برنامه هایی که در مدرسه داشت ماهانه یکی دو بار دانش آموزان را به کوه نوردی می برد و در آنجا برای آنها عظمت خلقت و استقامت را عملا درس می داد. وی در همه کارها صادقانه به هر کاری که در حد توان ونیرو و شناخت و تخصصش بود ، روی می آورد و دنبال فعالیت و کار می دوید، به پدر بزرگوارش  که شغل پاکیزه ی بنایی را داشتند تابستانها کمک می کرد . بی آنکه کاربه در خانه او بیاید او به سراغ خدمت می رفت و بی هیچ چشم داشتی تنها برای خدا و بدون رنگی از ریا ، شب و روز می دوید و تلاش می کرد . علی آن شهید عزیز ، پیرو راستین ولایت فقه بود ، به امام امت عشق می ورزید، و صمیمانه دوست اش داشت . ایشان را چون پدرومرجع و غم خوار و مرادمی داشت ، همیشه فرمایشات امام را گوش می داد و برای سایرین آنها را تکرار می کرد .

اطاعت فرمانش را برای همه تاکید می کرد و معتقد بود ، همه افرادی که در پست های حساس هستند باید پیرو واقعی خط امام که همانا خط اصیل اسلام و حمایت از مستضعفین است ، باشند. از صفات بارز و شاخص علی ، شجاعت و ایثارش بود.

قبل از انقلاب با شرکت در تظاهرات و بعد از انقلاب در خنثی کردن توطئه ها و در صحنه های نبرد حق علیه باطل با شرکت در شخت ترین عملیات ها و با انتخاب درسته آرپی چی شجاعت و دلیری علی گونه خود را نشان می داد. که این  صفات در همه شئون زندگانیش مشهود بود علی ، وقتی سخن می گفت شوقی که در دل و آتشی که در سینه اش شعله ور بود به آن طنین خاص می بخشید.

گرم و جذاب سخن می گفت ، دل مصفای او و روح پاکیزه او موجب می گشت که طراوت و جاذبه در مخاطب ایجاد کند. علمش عملش بود و عملش دانائیش هرچه می گفت عمل می کرد . انسان قانع و راز دار بود که راز و سرش را به نزدیکترین دوستانش نیز فاش نمی کرد. تمام سال های عمر کوتاهش یا به درس گذشت یا به خدمت مردمان . روزها در سنگر مدرسه و شب ها در سنگر مسجد فعالیت می کرد. وی سخت یار و کمک رسان محرومان و مستضعفین بود. در رعایت حال مستمندان و درماندگان بسیار می کوشید، به دوستان و آشنایانش نیز سفارش می کرد . هیچ توجهی به مال دنیا و جاه و مقام دنیا نداشت و برای خدمت در سنگر علم و دانش افتخار می کرد . نماز را در اول وقت اقامه می کرد، هروقت فرصت پیدا می کرد وجود مبارکش را با تلاوت قرآن عطراگین می نمود . بزرگ مردی متواضع و فروتن بود. زیاد کتاب مطالعه می کرد ، به کتابهای استاد شهید مطهری علاقه وافری داشت.

به برادران بسیجی عزیز احترام خاصی قائل بود و اغلب اوقات تکرار می کرد : هدفی که عارف در طول عمر به آن می رسد ، بسیجی در یک شب به آن نائل می شود. پستهای زیادی را پیشنهاد می کردند اما قبول نمی کرد. همیشه می خواست همچون گوهری در صدف گمنام باشد، کارهای بزرگی را انجام می داد اما کسی را مطلع نمی ساخت. وقتی آوای جنگ برخواست و قافله های شهادت

جنوب به مبارزه می پرداخت و دائما روحش بسوی جبهه ها پرمیکشید ودلش مشتاق سنگر ها بود گویاکه خدمت فرهنگی و تبلیغاتی نمی توانست آتش درونش را خنک گرداند..یکی از هجرت های طولانیش در سال 65 بود که در فرودین ماه به همراه اولین لشگر آموزش و پرورش بسوی دیار عاشقان روانه  شد هفت ماه با دلی شوریده و آرزومند جنگید و دوباره به دامن فرهنگ و مدرسه باز گشت همیشه روح شیفته او در آرزوی شتافتن  به سنگرهامی سوخت وقتی دشمن بعثی صهسونیستی بمب های اهدایی ابر جنایتکاران را بر سر ملت مظلوم میریخت ، با دلی آکنده از خشم و نفرت به دشمن گفت : من نمی توانم همین طور ساکت بمانم و شاهدی عاجز بر این جنایت باشم . دلش دوباره هوای دیار دیگری را پیدا کرد . روحش بسوی جبهه ها پر کشید و همراه کاروان حضرت مهدی ( عج ) عازم دیار عارفان شد . او که همچون موجودی بیقرار هر لحظه شوق پرواز بسوی ابدیت داشت در عملیات کربلای 5 در محل نهر جاسم به تاریخ 5/12/65 در جویبار خویش وضوی عشق گرفت و به محراب شهادت به نماز جاودانه برخاست و روح مشتاق را در رحمت بی انتهای پروردگار جاودان کرد .

جاودانه باد شادمانی لقاء محبوبش که رهگشای آینده سازان انقلاب اسلامی شد . 

منبع(؟؟؟)